Usprawnienie procesów tworzenia wersji i wprowadzania zmian za pomocą PDM
Zarządzanie procesami związanymi z tworzeniem nowych wersji i wprowadzaniem zmian to jeden z najlepszych sposobów rozszerzenia strategii PDM.
Pozwala to na wyeliminowanie problemów związanych z niepewnością i niską wydajnością, jakie często pojawiają się w procesie opracowywania. Dzięki temu można nie tylko szybciej realizować proces, ale również uwzględniać więcej osób, uzyskiwać więcej opinii, podejmować lepsze decyzje, a w wyniku tych wszystkich działań – tworzyć lepszy produkt. Poniżej przedstawiono kilka sposobów, w jaki systemy PDM mogą pomóc całemu zespołowi projektowemu bardziej wydajnie zarządzać wersjami projektów inżynieryjnych oraz ich zmianami:
Przypisywanie stanów cyklu życia do projektów
Cykle życia pozwalają wszystkim zaangażowanym osobom poznać aktualny stan projektu – czy jest on w trakcie opracowywania, w przeglądzie, czy też został przekazany do działu produkcji. Kierownictwo może w łatwy sposób sprawdzić aktualny status pojedynczego wycinka projektu lub całego projektu, co ułatwia podejmowanie decyzji. Można również sterować dostępem do plików na podstawie przypisanego stanu, zezwalając grupom innym niż inżynierowie na dostęp tylko do tych wersji danych, które są im potrzebne. Cykle życia pomagają również sterować procesem. Możliwe jest definiowanie reguł określających osoby, które mogą zmieniać stan cyklu życia oraz kroków, jakie należy wykonać przed taką zmianą.
Automatyzacja procesów związanych ze zleceniami zmian inżynierskich
Zamiast uzyskiwać wszystkie podpisy zdzierając buty w drodze od pokoju do pokoju, można skonfigurować standardowy lub niestandardowy przepływ pracy w ramach oprogramowania PDM. Dzięki temu odpowiednie osoby będą informowane, kiedy wymagane jest wykonanie przez nie określonej czynności. Każdy może zapoznać się z bieżącym statusem i dowiedzieć się, kto powoduje wstrzymanie prac. Taki nacisk często powoduje, że proces jest realizowany szybciej.
Uwzględnienie większej liczby osób w cyklach przeglądów i zbierania opinii
Zbieranie opinii od osób na różnych stanowiskach jest podstawą prowadzenia współbieżnych prac inżynieryjnych. Dzięki systemom PDM można nadać poszczególnym osobom odpowiedni poziom dostępu i ułatwić uczestniczenie w przeglądach projektów. Dodatkowo wszystkie opinie są zapisywane i mogą być przeszukiwane, a więc można zbudować z czasem bazę wiedzy i udostępnić ją całemu zespołowi inżynierów.
Problemy związane z zarządzaniem zestawieniami materiałowymi
Jeśli system PDM zarządza plikami CAD, śledzi również relacje, dzięki czemu można w łatwy sposób poznać całą strukturę produktu.
Jednak zestawienia materiałowe są najprawdopodobniej obsługiwane niezależnie – ręcznie w arkuszu kalkulacyjnym lub w innym systemie odłączonym od wszystkich danych projektowych. Ten brak połączenia między danymi produktu i zestawieniami materiałowymi może mieć negatywny wpływ na produktywność i wprowadzać poważne problemy spowodowane niedokładnościami w zestawieniach. Najważniejszą cechą zestawienia materiałowego jest to, że powinno odzwierciedlać najnowszą wersję każdego komponentu produktu.
Utrzymanie jednej dokładnej wersji może być wyzwaniem, biorąc pod uwagę to, jak szybko inżynierowie wprowadzają zmiany w produktach w ramach cyklu ich opracowywania oraz już po wydaniu wersji. Jeśli jeszcze wziąć pod uwagę fakt, że dostawcy, dział produkcji, serwis, dział zakupów i system ERP (Enterprise Resource Planning – planowania zasobów przedsiębiorstwa) również wykorzystują zestawienia materiałowe, upewnienie się, że wszyscy pracują z poprawną wersją, zaczyna być zadaniem prawie niemożliwym do realizacji.
Wraz ze wzrostem złożoności produktów i wprowadzaniem nowych linii rośnie też ilość pracy wymaganej do utrzymania zestawień materiałowych. Pojedyncze zestawienie materiałowe utworzone w arkuszu kalkulacyjnym i zawierające tysiące elementów jest rozwiązaniem nieefektywnym. Zarządzanie wersją główną z ogromną liczbą elementów w arkuszu kalkulacyjnym w sytuacji, kiedy komponenty są wielokrotnie wykorzystywane w różnych produktach, jest wysoce nieproduktywne. Powoduje pomijanie możliwości redukcji kosztów, a jeden błąd w elemencie może wstrzymać cały proces produkcyjny do czasu, aż nie zostanie wyeliminowany.
